De Marmotte 2004, de ultieme uitdaging. |
"pain is temporary,
quitting last forever!" |
Het moest er eens van komen de Marmotte
fietsen. Eén van de grootste uitdaging die je als
wielertoerist kunt aangaan. |
|
De Marmotte is een
cyclosportieve prestatietocht waaraan iedereen kan
deelnemen. Het heeft het karakter van een wedstrijd. Er is
verzorging onderweg en het verkeer wordt geregeld door de
organisatie. Alle deelnemers vertrekken op hetzelfde
tijdstip en als je binnenkomt wordt je tijd geregistreerd.
Afhankelijk van je leeftijd en de gereden tijd kun je goud,
zilver of brons halen. De af te leggen afstand is 174 Km en
er moeten 4 cols beklommen worden met in totaal 5000
hoogtemeters. |
|
We hadden via de reisorganisatie En-Route al
in november ingeschreven voor deze tocht. Met gemiddeld 5000
trainingskilometers in de benen vertrokken 4 leden van onze
vereniging te weten, Addo Hammen, Herman Huismans, Ben
Verstegen en ondergetekende, Mari van Nistelrooij, op zondag
27 juni naar Bourg d'Oisans. Gelegen aan de voet van de Alpe
d'Huez waar we op een camping in een appartement verbleven.
Met als doelstelling het uitrijden van de Marmotte. We zijn
bewust een week voor de tocht vertrokken om nog wat te
trainen op de cols en te wennen aan de temperatuur.
|
We hadden onszelf een
strak programma opgelegd. Op maandag t/m woensdag zou er nog
intensief getraind worden. Op donderdag en vrijdag vooral
rusten om zaterdag volledig fris te kunnen beginnen aan de
tocht. De gehele week mocht ondergetekende die als kok was
gebombardeerd pasta gerechten serveren om aan voldoende
koolhydraten te komen. En de moeilijkste opgave tijdens zo'n
week in de bergen waarbij toch het vakantie gevoel
overheerst; weinig alcohol.
|
Maandag 28 juni.
Herman zou deze week als toerleider fungeren omdat hij hier
twee jaar geleden ook gefietst had. Hij had diverse cols in
het verschiet om ons voor te bereiden op de koninginnenrit.
Vandaag stonden er twee cols op het programma. De col de la
Morte en col d' Ornon. De eerste col werd vrij goed genomen
alhoewel het de eerste van deze week was, dus het was toch
behoorlijk wennen. echter de tweede was qua stijging erg
verraderlijk en langer dan we verwacht hadden want dit was
toch de makkelijke kant! En daarbij eiste de hitte bij Ben
en mij zijn tol, want de temperatuur was inmiddels gestegen
tot boven de 30 graden, dus ruim 10 graden warmer dan wij in
Nederland gewend waren. |
|
Dinsdag 29 juni.
Vandaag zouden we naar Vaujany fietsen, een
behoorlijk steile klim maar niet al te lang, daarna weer
afdalen en via Villard Reculas richting Alpe d`huez .
Eenmaal bovengekomen in Vaujany even gestopt en wat gegeten,
terwijl we daar stonden zagen we een bordje Col du Sabot
staan. Herman had wel eens van deze berg gehoord maar wist
ook niet hoe lang de beklimming was en waar deze weg naar
toe zou leiden. We besloten om het er toch maar op te wagen
en aan de beklimming te beginnen.
Het viel wel op dat het hier erg rustig was, het enige wat
we zagen op de weg waren wat verdwaalde koeienvlaaien. De
weg werd steeds smaller en we dachten de weg zal dadelijk
wel overgaan in een onverharde weg en dan kunnen we mooi
omdraaien. Maar de weg werd steeds steiler en bleef verhard.
Na een aantal slingerende bochten te hebben genomen bereikte
we plotseling de top, Addo lag al languit in de berm op ons
te wachten. Boven lag nog behoorlijk wat sneeuw, volgens een
bordje zaten we hier op een hoogte van 2100 m. Het bleek dat
we ongeveer 10 km afgelegd hadden met een gem. stijging van
9%. Het was een doodlopende weg dus we daalden rustig af
want her en der lag nogal wat grind op de weg. Beneden
aangekomen vervolgden we onze weg richting Alpe d`huez via
Villard-Reculas, deze beklimming is langer dan de bekendste
beklimming naar de Alpe, dus we dachten dat hij wel niet zo
zwaar zou zijn, dat viel dus wat tegen maar in het tweede
stuk zit nog een korte afdaling zodat we in Huez uitkomen
ongeveer 4 km onder de top van de Alpe d`huez. We besloten
om nu ook maar helemaal naar boven te rijden om zodoende
alvast een stukje voor de klimtijdrit van morgen te
verkennen.
|
|
Woensdag 30 juni,
Klimtijdrit Alpe d'Huez.
Even infietsen om daarna aan een klimtijdrit te beginnen.
Herman wilde zijn PR verbeteren. De start is bij het
spandoek. Addo is al snel uit het vizier verdwenen en we
zouden hem pas boven weer terug zien. Herman reed constant
op ongeveer 100 meter voor Ben en mij. Tot aan bocht 3 waar
de afstand groter werd. Ik probeer het gat dicht te rijden
en sla daarbij een gat met Ben. Maar ik moet het snel weer
afgeven. Ben komt over mij heen en in zijn wiel rijdend
komen we over de finish. Deze ligt aan het eind van de
winkelstraat bij het viaduct. Herman verbeterde inderdaad
zijn PR met een paar minuten. De rest was ook dik tevreden
met hun gereden tijd en het gaf ons allen een stuk
zelfvertrouwen.
|
Addo en Mari tijdens de klimtijdrit op de Alp d'Huez.
|
|
Uitslag klimtijdrit Alpe
d'Huez |
Addo Hammen |
0.56 h |
Herman Huismans |
1.04 h |
Ben Verstegen |
1.05 h |
Mari van
Nistelrooij |
1.05 h |
|
Donderdag en vrijdag.
Op donderdag een hersteltraining gedaan. Rustig Deux
Alpes opgereden boven koffie gedronken en weer afgedaald. Of
dit een hersteltraining was betwijfel ik want we hadden er
ruim 1000 hoogtemeters op zitten (te vergelijken met 3x een
rondje in Berg en Dal) en ruim 3 uur fietsen. Op vrijdag
onze startnummers opgehaald en met de auto de route van
zaterdag verkend omdat er een aantal verraderlijke tunnels
inzitten. Onderstaande foto is gemaakt op de top van de
Galibier.
|
|
Zaterdag 3 juli, De
tocht.
Om 5.30h loopt de wekker af geslapen hebben we niet
veel. Wel heeft Herman in zijn slaap de tocht al gereden.
Maar vandaag moet het dan gebeuren de tocht waar we ons al
een behoorlijke tijd hebben op voorbereid. Een afstand van
174 Km en 4 Cols die we moeten beklimmen met totaal 5000
hoogtemeters.
Na een stevig ontbijt zit Addo al om 6.30h kant en klaar op
de hoek van z'n bed hij is niet meer te houden. Om 7.00h
staan we dan bij een temperatuur van 8 graden celsius midden
in het dorp in ons startvak. Waar we even later met keiharde
opzwepende muziek worden uitgeschoten.
Er wordt stevig doorgereden naar de eerste Col van de dag,
de Croix de Fer. Addo is inmiddels allang uit het zicht
verdwenen en rijdt volle bak richting de eerste berg, hij
moet wel want hij moet een klein half uur sneller rijden dan
wij drieën om goud te halen en dat was zijn doel. Herman had
ook een schema in zijn hoofd om misschien goud te kunnen
halen. Hij had nl. 2 jaar geleden de Marmotte al eens
gereden tijdens zijn vakantie, maar dan zonder de Alpe
d`huez. Zijn totale fietstijd was toen 7u45 dus hij zou nog
1,5 uur over hebben om de alp te beklimmen en goud te
halen.
Tijdens deze klim van 30 km lang breekt al gauw de zon door
en wordt de temperatuur al wat aangenamer. Het is zaak om
rustig aan te beginnen wil je de eindstreep halen dus met
een lage hartslag fietsen. Het is een aardigheid om rond te
kijken naar wat er allemaal meefietst in dit internationaal
deelnemersveld. Waarbij een stel Italianen in hun bonte
kleding het meest opvallen. Met een tussenpauze van enkele
minuten bereiken we de top. In de lange afdaling van de
Croix de Fer brengt niet iedereen het er goed van af. Er
ligt een deelnemer op de weg, één van de ziekenwagens die op
het parcours zit komt al snel tegemoet. In de afdaling zien
we op enkele plaatsen nog meer gewonden liggen en dalen
rustig af. Op het gedeelte met vals plat van zo`n 15 km tot
de Telegraph proberen we een groepje op te zoeken om toch
nog enigszins te herstellen want de volgend berg dient zich
al weer aan.
De volgende col is de Telegraph. Deze loopt lekker en we
zijn voor ons gevoel dan ook snel boven. Herman zit hier met
4,5 uur precies op zijn schema.
We mogen weer een stukje afdalen tot in Valloire. Hier tref
ik Herman bij de bevoorrading waar we de bidons vullen en
wat eten. Ongeveer tegelijkertijd vertrekken we naar de
Galibier met 2600 meter de hoogste col van vandaag. Dit is
ook meteen de mooiste maar ook de zwaarste hier vallen de
eerste slachtoffers. Hoe hoger we komen des te meer moeten
van hun fiets af. Ik merk zelf dat ik vaker uit het zadel
kom om mijn rug te ontlasten. Langzaam tel ik de kilometers
naar de top af. Wetend dat de col hierna, de Alp d' Huez
vergeleken met deze 'niets voorstelt' en als we aan de Alp
d'Huez beginnen dan maken we hem ook af, hoelang het ook
gaat duren.
|
Ben en Herman zwoegend naar de top van de Galibier.
|
Herman zit inmiddels in de afdaling al te
dromen van goud. Op de top van de Galibier is het niet echt
warm en voor de lange afdaling schieten we dan ook
een jack aan. Deze afdaling is ongeveer 45 km lang en niet
erg steil en met forse tegenwind kun je dus niet echt hard
fietsen, bovendien zaten er onderweg nog 2 korte klimmetjes
in die het ritme braken.
Precies op schema bereikte Herman de voet van de Alpe d`huez
waar de publieke belangstelling groot is. Hij besloot om nog
een bidon te vullen en een plaspauze in te lassen en vertrok
voor de finale richting de top. Als ik na flink wat gegeten
heb aan de finale begin wordt ik nog aangemoedigd door de
buurvrouw van de camping. Hier begint de ware slijtageslag.
Velen staan over hun stuur gebogen sommigen kotsend. Of ze
zitten op het muurke voor zich uit te staren. Het doet
ondertussen overal pijn, rug, schouders, nek, zitvlak maar
het zicht is nog helder dus we gaan door. Het zal ongeveer
halverwege de klim zijn als Addo al naar beneden komt hij
herkent mij en moedigt me aan. Hij is in de veronderstelling
dat ik nog binnen de limiet voor goud kan blijven. Herman
heeft het moeilijk, de eerste paar kilometer zijn het
steilst en het ging voor geen meter, hij dacht bij zichzelf
na 4 km wordt het minder steil en dan zal het wel beter
gaan. Maar het bleef tot boven toe afzien want de pijp was
helemaal leeg. Afstappen mocht niet want dan zou het goud in
gevaar komen. Hij passeerde de finish na 9u14 ruim voldoende
voor goud dus. Even later kom ik boven, shirtje glad
strijken en dan de mat over die voor mij een gereden tijd
van 9u23 registreert, 8 minuten buiten de limiet voor goud.
Ben zou er 16 minuten te lang voor onderweg zijn. Maar we
zijn dik tevreden met zilver. We hebben onze doelstelling
ruimschoots gehaald.
We hebben hem!
De gereden tijden bekijkend heeft Addo een zeer goede
prestatie weggezet mede dankzij de buurman (van de camping).
De gehele week was hij bij iedere klim al een stuk sneller
boven dan wij. Maar de tijd die hij gefietst heeft is een
extra vermelding waard. Van de 6000 deelnemers die er
gestart zijn heeft hij een 362e positie bereikt in het
algemeen klassement. Klasse!
|
|
Het hoogteprofiel van
de tocht.(grafiek: Frank van Hattem)
|
Uitslag Marmotte 2004 |
Nummer |
Naam |
Cat. |
Positie: |
Bruto gereden tijd: |
Algemeen |
Cat. |
Nederlanders |
1225 |
Addo Hammen |
D |
362 |
156 |
103 |
7:49 |
559 |
Herman Huismans |
E |
1648 |
542 |
474 |
9:14 |
560 |
Mari van Nistelrooij |
E |
1901 |
644 |
563 |
9:26 |
561 |
Ben
Verstegen |
E |
2024 |
680 |
602 |
9:34 |
5748 |
Frank van Hattem |
E |
2983 |
1033 |
938 |
10:33 |
De gereden tijden van
de leden. Frank verbleef een aantal dagen in ons
appartement.
|
Van de 6000 die gestart zijn hebben er
ongeveer 4400 de streep op de Alp d'Huez gehaald.
Onderstaand lijstje geeft aan hoeveel finishers er per land
waren. Naast deze waren er ook nog een handvol Noren en
Polen die meededen. Wat opvalt is hoe populair de tocht bij
de Nederlanders is.
|
Finishers per land: |
1573 |
Nederlanders |
140 |
Spanjaarden |
1203 |
Fransen |
117 |
Engelsen |
735 |
Belgen |
49 |
Zwitsers |
255 |
Denen |
40 |
Duitsers |
242 |
Italianen |
|
|
|
Tot slot
De gehele week staat Bourg d'Oisans en omgeving in het teken
van deze tocht. Overal waar je in de omgeving fietst zie je
renners. We hebben dan ook een prachtige en gezellige
fietsweek met ideaal fietsweer gehad in de Franse Alpen. Met
als hoogtepunt natuurlijk het uitrijden van de tocht.
Het vergt behoorlijk veel tijd om te trainen voor deze tocht
en ik besef dat niet iedereen dit kan combineren met zijn
gezinsleven. Maar als je ooit in de gelegenheid bent is het
een evenement wat beslist de moeite waard is.
Herman Huismans: grafieken & tekst.
Mari van Nistelrooij: research & tekst.
Meer info over de Marmotte:
http://marmotte.bizland.com/
|